|
|
|
|
Stojan
Novaković |
Za
Novakovića Radovan Samardžić piše da je bio
stranački prvak, političar, diplomata,
filolog, istoričar književnosti i polihistor …
nacionalni radnik. Ovaj svakako jedan među
najplodnijim i najvišestranijim srpskim istoričarima
rođen je 1. novembra 1842. godine.
Gimnaziju je završio 1860. u Beogradu a Licej
(odsek za pravne nauke tri godine docnije). Novaković je 1865.
postavljen za profesora gimnazije i izabran za člana
Srpskog učenog društva. U Jugoslovensku akademiju znanosti i umetnost
ušao je pet godina docnije, ali tek sa dvadeset i sedam
godina. Od 1869. Novaković je bio bibliotekar
Narodne biblioteke, 1872. profesor Velike škole (preteče
današnjeg Univerziteta).....
|
|
|
Slobodan
Jovanović |
Rođen u Novom Sadu 3. decembra 1869., prvo
obrazovanje stekao je u Beogradu. Pravne studije završio
je pohađao je u Minhenu, Cirihu i Ženevi između
1886. i 1890. godine. Zatim se u Parizu bavio državnim
pravom i političkim naukama do 1891. godine. Prva
Jovanovićeva služba u zemlji bila je u
Ministarstvu inostranih dela. Do Balkanskih ratova
prelazi put od pisara II klase do Atašea carigradskog poslanstva i na posletku
sekretara ministarstva. U ratovima koje je u drugoj
deceniji dvadesetog veka srpska država vodila za oslobođenje
i ujedinjenje Južnih Slovena Jovanović je bio šef
pres-biroa Vrhovne komande.....
|
|
|
Vladimir
Ćorović |
Vladimir Ćorović
je rođen 15. oktobra 1885. godine u Mostaru. U Beču
je studirao slovensku filologiju, istoriju i
arheologiju. Učitelji su mu bili Vatroslav Jagić,
Milan Rešetar i Konstantin Jiriček. Kao najbolji
student završio je studije 1908., ali zlatni prsten
cara Franca Jozefa koji je trebao da mu pripadne odbio
ne mireći se sa aneksijom Bosne i Hercegovine. U
doktora filozofije promovisan je iste godine nakon što
je odbranio disertaciju o Lukijanu Mušickom. Po završetku
studije u Minhenu je usavršavao srednjovekovnu istoriju
i grčku filologiju kod Vizantologa Karla Krumbahera.
U Zemaljsком muzeju
u Sarajevu radio je od 1909. sve dok 1909. nije uhapšen
i osuđen na banjalučkom veleizdajničkom
procesu.
|
|
|
Dragoslav
Stranjaković |
Rođen
u Užicu 31.maja 1901., studije istorije završio je
1927. u Beogradu. Stranjaković se bavio istorijom
devetnaestog veka , i to uglavnom vremenom vladavine
Ustavobranitelja (1842.-1858.) i političkom
istorijom naroda kneževine Srbije. Tematsku srž
njegovog dela predstavlja doktorska disertacija Vlada
ustavobranitelja 1842.-1858. koju je odbranio 1932.
godine. Stranjaković
je od 1925. godine asistent na katedri za nacionalnu
istoriju Filozofskog fakulteta, vanredni profesor
postaje uoči rata 1940. godine. Bibliografija
Dragoslava Stranjakovića obuhvata 277 jedinica,
najznamenitija njegova dela su pored Vlade
Ustavobranitelja…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Radovan
Samardžić |
Radovan Samardžić rođen je 22. oktobra
1922. u Sarajevu. Nakon završenih osnovnih studije na
grupi za Istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu,
asistent na katedri za Opštu istoriju Novog veka postao
je 1950. godine. Doktorsku tezu Dubrovački pesnik i
diplomata Jaketa Palmotić odbranio je 1956. godine.
Na post-diplomskim studijama u Parizu gde kod Fernana
Brodela izučava istoriju Mediterana Radovan Samardžić
boravi između 1957.-1958., dok u Majncu na
Institutu za evropsku istoriju boravi od 1967-1968.
U
početku se Samardžić posvetio temama iz
Dubrovačke istorije, već 1961. objavljuje
svoje znamenito delo Veliki vek Dubrovnika.
|
|
|
Stanoje
Stanojević |
Rođen
je 12. jula 1874. u Novom Sadu. Studije Filologije i
istorije završio je u Beču kao učenik
Vatroslava Jagića i Konstantina Jiričeka.
Stanojević je doktorirao na temu Biografija Stefana
Lazarevića od Konstantina Filozofa kao istorijski
izvor. Docnije se Školuje i u Petrogradu i Moskvi gde
zajedno sa Jovanom Radonićem upoznaje V.
Vasiljevskog, jednog od najznamenitijih ondašnjih
vizantinologa. Nakon
kratke epizode profesorovanja u srpskoj gimnaziji u
Carigradu, Stanojević je 1900. izabran na mesto
docenta srpske istorije na Velikoj školi u Beogradu.
Kada Predsednik vlade nije želeo da potvrdi takav
izbor, što je po onovremenom zakonu bilo neophodno,
Stanojević je godinu dana boravio u Minhenu uz
slavnog vizantinologa Karla Krumbahera.
|
|
|
Vasilj
Popović |
Ovaj
znameniti pisac novovekovne istorije rođen je 27.
januara 1887. u Stocu. Studije u Beču i Gracu završio
je diplomiravši 1911. godine, čemu je već
naredne godine usledila odbrana doktorske teze.
Isprva je
Popović, u skladu sa običajima vremena službovao
kao srednjoškolski profesor Istorije, ali ga je već
nakon Prvog Svetskog rata njegovo delovanje u nauci
preporučilo na mesto docenta na Katedri za Opštu
istoriju Novog veka beogradskog Filozofskog fakulteta.
Istovremeno sa početkom rada na univerzitetu
(1920.), koji će ga zaokupiti tokom ostatka života,
Popović je ušao i u politiku nakon što je
1921.-1922. bio narodni poslanik u Skupštini kraljevine
SHS.
|
|
|
|
|
|
|
|
Dimitrije
Đorđević |
Dimitrije Đorđević
rođen je 27. februara 1922. u Beogradu. Nakon što
je 1954. diplomirao je na katedri za Istoriju, radio je
u Arhivu SANU, posle čega je postao asistent u tamošnjem
Balkanološkom institutu. Doktorirao je 1962. odbranivši
tezu Carinski rat Austro-Ugarske i Srbije 1906.-1911.
Redovan profesor na kalifornijskom univerzitetu Santa
Barbara postao je 1970. godine. Nakon 1992. odlazi u
penziju (emeritus professor). Dimitrije Đorđević
je jedno vreme predavao na katedri za slavistiku
Univerziteta u Kembridžu. Docnije je postao rukovodilac
Russia Area Studies.
|
|
|
|
|
|
|
|