Vladimir Ćorović je rođen 15. oktobra 1885. godine u Mostaru. U Beču je studirao slovensku filologiju, istoriju i arheologiju. Učitelji su mu bili Vatroslav Jagić, Milan Rešetar i Konstantin Jiriček. Kao najbolji student završio je studije 1908., ali zlatni prsten cara Franca Jozefa koji je trebao da mu pripadne odbio ne mireći se sa aneksijom Bosne i Hercegovine.

         U doktora filozofije promovisan je iste godine nakon što je odbranio disertaciju o Lukijanu Mušickom. Po završetku studije u Minhenu je usavršavao srednjovekovnu istoriju i grčku filologiju kod Vizantologa Karla Krumbahera. U Zemaljsком  muzeju u Sarajevu radio je od 1909. sve dok 1909. nije uhapšen i osuđen na banjalučkom veleizdajničkom procesu. nakon tri godine provedene u zatočeništvu oslobođen je da bi u danima ujedinjenja oktobar-decembar 1918. odigrao značajnu ulogu.

        Vanredni profesor Narodne istorije na Filozofskom fakultetu u Beogradu postao je 1919. a u trideset i šestoj godini i redovan. Redovan član Srpske kraljevske akademije nauka postao je 1931. godine. Rektor Beogradskog univerziteta bio je za vreme burnih godina 1935. I 1936. godine. Dan kada su pro-komunistički studenti provalili u njegovu praznu kancelariju i zapalili je uzet je posle Drugog svetskog rata za Dan istoričara Srbije. Visoko kotiran na crnoj listi nacističkih osvajača Ćorović je pošao u progonstvo sa kraljevskom vladom ali je nesrećnim slučajem poginuo na putu iz zemlje.

            Vladimir Ćorović nije bio u svom naučnom radu vezan za jedno razdoblje, možda i više od drugih savremenih mu istoričara. Iza sebe je ostavio četiri velike sinteze kojima je obeležena nacionalna istoriografija XX veka. Historiju Bosne napisao je nakon dugotrajnog rada u Dubrovačkom arhivu. Tom delu prethodile su rasprave: Ban Kulin, Ban Borić i njegovi potomci, Kako je vojvoda Radoslav Pavlović prodavao Dubrovčanima Konavle (1423-1427), Pitanje o poreklu Kotromanića, kao i mnografija Kralj Tvrtko I Kotromanić kao Teritorijalni razvoj bosanske države u srednjem veku studija koja je postala Ćorovićeva pristupna beseda prilikom stupanja u Srpsku kraljevsku akademiju nauka.

Začajne su Ćorovićeve rasprave vezane za srednjovekovnu istoriju Srbije: Kad je Časlav došao na vlast, Pitanje o hronologiji u delima Sv. Save, Podela vlasti između Milutina i Dragutina 1282-1284 i druge.

            Znamenitu istoriogrfsku sintezu predstavlja Istorija Srba Vladimira Ćorovića, jedina celokupna istorija Srba koju je u XX veku napisao jedan autor tako obrazovan i svestran kao Ćorović. Hronološki okviri ove istorije obuhvatili su period od V do XX veka omeđeni razdobljem doseljavanja i predvečerjem Drugog svetskog rata. Istorija Srba je objavljena tek 1989., gotovo pedeset godina nakon što je napisana.

            Treće Ćorovićevo delo objavljeno 1933. takođe je u sabi je sadržavalo celokupnu istoriju južnoslovenskih naroda, mada je istoriji jugoslovenske države u njoj bilo posvećeno svega dvanaest stranica.

            Za jedno od najvećih remek-dela Ćorovićevih smatra se njegovo značajno posvećeno istoriji međunarodnih odnosa sa početka dvadesetog veka. Bila je to knjiga Odnosi između  Austro-Ugarske i Srbije u XX veku koji su zbog svoje delikatnosti zabranjeni po objavljivanju 1936. godine.