Ovaj znameniti pisac novovekovne istorije rođen je 27. januara 1887. u Stocu. Studije u Beču i Gracu završio je diplomiravši 1911. godine, čemu je već naredne godine usledila odbrana doktorske teze.

            Isprva je Popović, u skladu sa običajima vremena službovao kao srednjoškolski profesor Istorije, ali ga je već nakon Prvog Svetskog rata njegovo delovanje u nauci preporučilo na mesto docenta na Katedri za Opštu istoriju Novog veka beogradskog Filozofskog fakulteta. Istovremeno sa početkom rada na univerzitetu (1920.), koji će ga zaokupiti tokom ostatka života, Popović je ušao i u politiku nakon što je 1921.-1922. bio narodni poslanik u Skupštini kraljevine SHS. Vanredni profesor Vasilj Popović je postao 1926. a, za redovnog profesora je izabran 1933. godine.

           Izboru za redovnog profesora prethodila su značajna Popovićeva dela koja su bila plod njegovih opsežnih arhivskih istraživanja. Studije o istoriji međunarodnih odnosa: Politiku Francuske i Austrije na Balkanu u vreme Napoleona III i   Metrenihovu politiku na Bliskom istoku napisao je 1920. i 1931.godine. Kao profesor Opšte novovekovne istorije bavio se i temama iz evrpske istorije odatle i njegova studija Nemački univerziteti u radu za slobodu i ujedinjenje Nemačke iz 1911. godine. Temama iz nacionalne istorije devetnaestog veka bavio se u više svojih rasprava: Akciji kneza danila u Parizu 1857. (1923.); Trgovini i prometu Bosne u Napoleonovo doba (1929.); Programu ustanika u Bosanskoj buni 1876. godine (1927.), Sukobima između mitropolita Mihajla i Vlade (1935.) Popovićeva studija o agrarnom pitanju u Osmanskom carstvu Agrarno pitanje u Bosni i turski neredi ѕa vreme reformnog režima Abdul-Medžida (1839-1861)  objavljena je posthumno 1949. godine.

           Vasilj Popović je za sobom ostavio i tri zapažene istorijske sinteze:

            Istočno pitanje (1928.)

            Evropa i srpsko pitanje 1804.-1918. (1940.)

           Istorija Novog veka 1492.-1815. (1941.), (bila je predviđena kao univerzitetski udžbenik).

           Vasilj Popović je autor dva dela iz oblasti metodologije istorije : Težnji savremene istoriografije (1924.) i Historizma u istoriji (1929.).

            Početkom Drugog svetskog rata Vasilj Popović se našaio u matici njegovog vrtloga. Kraj aprilskog rata zatekao ga je u Kotoru gde je i uhapšen.

            U kotorskom kazamatu Popović je izvršio samoubistvo 25. avgusta 1941. godine.