Dimitrije Đorđević rođen je 27. februara 1922. u Beogradu. Nakon što je 1954. diplomirao je na katedri za Istoriju, radio je u Arhivu SANU, posle čega je postao asistent u tamošnjem Balkanološkom institutu. Doktorirao je 1962. odbranivši tezu Carinski rat Austro-Ugarske i Srbije 1906.-1911. Redovan profesor na kalifornijskom univerzitetu Santa Barbara postao je 1970. godine. Nakon 1992. odlazi u penziju (emeritus professor). Dimitrije Đorđević je jedno vreme predavao na katedri za slavistiku Univerziteta u Kembridžu. Docnije je postao rukovodilac Russia Area Studies.

Među najzapaženije radove Dimitrija Đorđevića ubrajaju se:

1. Izlazak Srbije na Jadransko more u Londonu 1912. , Beograd 1956.
2. Carinski rat Austro-Ugarske i Srbije 1906.-1911., Beograd 1962.
3. Revolutions nationales des peuples balkaniques 1804.-1914.(Nacionalne revolucije balkanskih naroda 1804.-1914., Beograd 1995).
4. Istoria tes Serbias 1804-1918., Thesaloniki 1970.

Ogledi iz novije balkanske istorije, Beograd 1989.

Likovi iz novije srpske istorije, Beograd 1996.

ne smemo smetnuti sa uma i značajno trotomno delo profesora Đorđevića  koje predstavlja memoarski prilog istorije najnovijeg vremena koje živi naš narod:

Ožiljci i uspomene, I-III