Dimitrije
Đorđević rođen je 27. februara 1922.
u Beogradu. Nakon što je 1954. diplomirao je na katedri
za Istoriju, radio je u Arhivu SANU, posle čega je
postao asistent u tamošnjem Balkanološkom institutu.
Doktorirao je 1962. odbranivši tezu Carinski rat
Austro-Ugarske i Srbije 1906.-1911. Redovan profesor na
kalifornijskom univerzitetu Santa Barbara postao je
1970. godine. Nakon 1992. odlazi u penziju (emeritus
professor). Dimitrije Đorđević je jedno
vreme predavao na katedri za slavistiku Univerziteta u
Kembridžu. Docnije je postao rukovodilac Russia Area
Studies.
Među
najzapaženije radove Dimitrija Đorđevića
ubrajaju se:
- Izlazak Srbije na
Jadransko more u Londonu 1912. , Beograd 1956.
- Carinski rat
Austro-Ugarske i Srbije 1906.-1911., Beograd 1962.
- Revolutions nationales
des peuples balkaniques 1804.-1914.(Nacionalne
revolucije balkanskih naroda 1804.-1914., Beograd
1995).
- Istoria tes Serbias
1804-1918., Thesaloniki 1970.
Ogledi
iz novije balkanske istorije, Beograd 1989.
Likovi
iz novije srpske istorije, Beograd 1996.
ne
smemo smetnuti sa uma i značajno trotomno delo
profesora Đorđevića
koje predstavlja memoarski prilog istorije
najnovijeg vremena koje živi naš narod:
Ožiljci
i uspomene, I-III
|